Jak zabezpieczyć się przed urazem stawu skokowego w siatkówce?
Ponieważ aż 70% pacjentów ze skręceniami stawu skokowego doświadcza nawracających urazów i wchodzi w tę negatywną pętlę sprzężenia zwrotnego, profilaktyka pierwotna ma kluczowe znaczenie dla zmniejszenia ciężaru tej powszechnej dolegliwości [1,2]. Mając niemal ciągły dostęp do siatkarzy i siatkarek, trenerzy przygotowania motorycznego często mają wyjątkową przewagę we wdrażaniu programów profilaktycznych wśród sportowców.
Interwencje profilaktyczne mające na celu zminimalizowanie ryzyka skręcenia stawu skokowego można często podzielić na interwencje zdolne do wpływania na funkcję mechaniczną i te zaprojektowane w celu poprawy zdolności proprioceptywnych i funkcji nerwowo-mięśniowych w obrębie stawu. Pierwsze często obejmują stosowanie zewnętrznych stabilizatorów, takich jak taśmy i usztywniacze, w celu zapobiegania przekroczenia przez staw fizjologicznego zakresu ruchu. Zachęcamy do zapoznania się z tym stabilizatorami klikając poniższy obraz:
Szeroki wybór stabilizatorów dostępny jest na stronie www.zamst.com.pl
Z kolei dzięki odpowiednio zaprogramowanym ćwiczeniom, aż po całe plany prewencyjne możemy pozytywnie wpływać na zmniejszenie ryzyka skręceń stawu skokowego, poprzez poprawę kontroli nerwowo-mięśniowej i czucie głębokie.
PRZEGLĄD BADAŃ PROFILAKTYKI SKRĘCEŃ KOSTKI
Celem badań było przeprowadzenie przeglądu dowodów dotyczących obecnej praktyki w zakresie pierwotnej i wtórnej profilaktyki skręceń stawu skokowego. Przeprowadzono systematyczny przegląd literatury w celu zidentyfikowania dowodów dotyczących strategii interwencji w zapobieganiu skręceniom stawu skokowego. Badania podzielono na dowody dotyczące tapingu (np. FILMISTA Ankle) i stosowania zewnętrznych stabilizatorów takich jak np., A2-dx lub A1 oraz te dotyczące programów ćwiczeń prewencyjnych.
ZEWNĘTRZNE WSPARCIE – STABILIZATORY KOSTKI
Ortezy stawu skokowego można prześledzić do lat 80. XIX wieku, wraz z pojawieniem się sznurowanej ortezy stawu skokowego opatentowanej przez Fredericka Hackeya 24 maja 1887 r. i najprawdopodobniej stosowanej w celach ogólnomedycznych, a nie sportowych [3]. Gibney wprowadził koncepcję taping’u na staw skokowy jako leczenia skręceń stawu skokowego w 1895 r. Przez ponad wiek taping na staw skokowy był zalecany jako sposób ochrony więzadeł stawu skokowego przed nadmiernym obciążeniem. Do dziś taśma na staw skokowy i orteza pozostają popularnymi metodami zapobiegania urazom stawu skokowego na wszystkich poziomach rywalizacji sportowej. Celem tej części przeglądu jest przedstawienie najnowszych dowodów naukowych dotyczących skuteczności stosowania taśm i usztywniaczy na staw skokowy w zapobieganiu skręceniom stawu skokowego.
UZASADNIENIE STOSOWANIA TAPING’U I STABILIZATORÓW
Zwiers i in. [4] podsumowali skutki stosowania taśm i ortez na kostkę w artykule przeglądowym, używając 3 kategorii:
- mechaniczne,
- nerwowo-mięśniowe,
- psychologiczne.
ZALETY STABILIZATORÓW STAWU SKOKOWEGO
Uważa się, że wsparcie mechaniczne jest główną zaletą jaką oferuje stabilizator na kostkę dla siatkarzy, zapobiegając ekstremalnym i nieprawidłowym wariantom zakresu ruchu. Ograniczone są wszystkie 4 kierunki ruchu stawu skokowego (inwersja, ewersja, zgięcie podeszwowe i zgięcie grzbietowe), a także ruchy dodatkowe, takie jak przednio-tylne przesunięcie kości skokowej.
Zarówno taping, jak i orteza mają znaczący wpływ nerwowo-mięśniowy. Kontrola nerwowo-mięśniowa w stawie skokowym i wokół niego jest osiągana poprzez połączenie poprawy propriocepcji, aktywności mięśni, czasu reakcji i stabilności postawy [5]. Uważa się, że taping lub orteza zwiększają stymulację skórnych mechanoreceptorów, co poprawia propriocepcję poprzez modyfikację wrażliwości mechanoreceptorów mięśniowo-ścięgnistych otaczających staw [6].
Badacze zgłosili zwiększone postrzeganie stabilności, pewności siebie i bezpieczeństwa podczas aktywności oraz poziom komfortu pozwalający sportowcom “myśleć, że nie skręcą kostki”[7].
SKUTECZNOŚĆ TAPINGU I ORTEZ W ZAPOBIEGANIU SKRĘCENIOM STAWU SKOKOWEGO
Od 1990 r. opublikowane badania dotyczyły tapingu i stosowaniu ortezy w zapobieganiu skręceniom stawu skokowego. Ponadto autorzy szeregu przeglądów systematycznych (i metaanaliz) próbowali przedstawić uogólnienia i zalecenia oparte na najlepszych dostępnych dowodach (Tabela 1). W 2016 roku Zwiers i in. podsumowali przegląd aktualnej literatury na temat tapingu i ortez w zapobieganiu skręceniom stawu skokowego, stwierdzając, że:
- taping i orteza były ważnymi środkami profilaktycznymi w zapobieganiu pierwszym i nawracającym skręceniom, szczególnie wśród sportowców uprawiających sporty wysokiego ryzyka, takie jak koszykówka, piłka nożna i siatkówka;
- liczba zawodników wymagających leczenia była niższa w przypadku ortez niż w przypadku taping’u;
- taping i orteza w minimalnym stopniu wpływały na wydajność.
Należy zwrócić uwagę na przystępność cenową ortez stawu skokowego, zwłaszcza w dłuższej perspektywie. Evans i Clough [8] przeprowadzili w 2013 roku dogłębny przegląd systematyczny i ustalili, że orteza była najlepszą i najmniej kosztowną interwencją w zapobieganiu skręceniom stawu skokowego. Dizon i Reyes [9] w swoim systematycznym przeglądzie z 2010 r. dotyczącym skuteczności zewnętrznych stabilizatorów w zapobieganiu inwersyjnym skręceniom stawu skokowego zauważyli również, że noszenie ortez stawu skokowego zmniejszyło liczbę skręceń stawu skokowego o około 70%.
Poniżej prezentujemy przykład zastosowania stabilizacji w kontekście prewencji pierwotnej przed skręceniami stawu skokowego.
PREWENCJA URAZÓW STAWU SKOKOWEGO
Istotną metodą zapobiegania skręceniom stawu skokowego jest wdrażanie ćwiczeń zapobiegawczych w celu poprawy dynamicznej stabilności stawu skokowego. Ćwiczenia są często włączane do jednostek treningowych, rozgrzewek czy sesji na siłowni dla siatkarzy i siatkarek. Co więcej, ich przydatność wykracza poza zapobieganie skręceniom stawu skokowego. Ćwiczenia obejmują techniki rozciągania, utrzymywania równowagi, zwiększania siły i zwinności. Dodatkowo istotne będą ćwiczenia specyficzne dla danego sportu, w przypadku siatkówki- lądowania, skoki, przeskoki, itp. Każdy element może odgrywać ważną rolę w zapobieganiu tym urazom.
Ćwiczenia równowagi i propriocepcji są podstawowymi składnikami wielu z tych programów i są najczęstszymi technikami profilaktycznymi. Ćwiczenia te obejmują utrzymywanie równowagi, stojąc na jednej nodze na stabilnych i niestabilnych podłożach, często z zakłóceniami, takimi jak rzucanie piłki, korzystanie z deski do ćwiczeń lub manipulowanie zadaniem (np. dodawanie jakiegoś elementu). Służą one do wzmocnienia zarówno statycznej, jak i dynamicznej kontroli postawy, niezbędnej do osiągnięć sportowych, poprzez optymalizację zdolności ciała do wyczuwania i korygowania łagodnych odchyleń w ruchu stawów. Ćwiczenia proprioceptywne często stale postępują i łączą się z ćwiczeniami specyficznymi dla danego sportu, które kładą nacisk na trening nerwowo-mięśniowy.
SKUTECZNOŚĆ PROGRAMÓW PREWENCYJNYCH W ZAPOBIEGANIU SKRĘCENIOM STAWU SKOKOWEGO
Celem przeglądu była kontrola bezpośredniej skuteczności obecnych technik prewencyjnych w zakresie ryzyka kontuzji. Autorzy zidentyfikowali badania, w których wdrożono programy treningowe, a następnie określono ilościowo wskaźniki skręceń stawu skokowego lub kontuzji. Zostały przedstawione artykuły wdrażające programy profilaktyki pierwotnej i ilościowe określanie wskaźników skręceń stawu skokowego lub urazów. Choć liczba tych badań była ograniczona, dały one doskonały wgląd w skuteczność programów w szeregu populacji wysokiego ryzyka. Prawie wszystkie badania przeprowadzono w sportach, w których znane są wysokie wskaźniki skręceń stawu skokowego: piłka nożna, koszykówka i siatkówka wraz z badaniami obejmującymi europejską piłkę ręczną czy rekrutów wojskowych.
Skuteczność tych programów różni się w zależności od dyscypliny sportu, wieku i stażu treningowego. Jednak programy prewencyjne były powiązane z 30% do 45% spadkiem ryzyka skręcenia lub urazu stawu skokowego. Badacze, którzy wykazali największą redukcję ryzyka, powszechnie włączali statyczne utrzymywanie równowagi na jednej kończynie, często obejmując użycie platform chwiejnych lub zadania specyficznego dla danego sportu. Tak więc ćwiczenia poprawiające propriocepcję i kontrolę nerwowo-mięśniową, wydawały się być głównym składnikiem zmniejszającym ryzyko skręcenia stawu skokowego w szerokich populacjach sportowców.
Wiele ćwiczeń dotyczących prewencji stawu skokowego możecie znaleźć w poprzednim naszym artykule „Rehabilitacja po skręceniu stawu skokowego”.
Powyższe badania wskazują, że zarówno zewnętrzne wsparcie profilaktyczne, jak i programy ćwiczeń zapobiegawczych są skuteczne w zmniejszaniu ryzyka skręcenia stawu skokowego. Zewnętrzne wsparcie w formie usztywnienia wydaje się oferować bardzo dobre wyniki pod względem redukcji ryzyka. Jednak zarówno stabilizatory stawu skokowego, ortezy jak i programy prewencyjne są skuteczne w zmniejszaniu ryzyka skręcenia stawu skokowego. W celu uzyskania najlepszych wyników mogą być wykorzystywane razem. Ponadto ćwiczenia prewencyjne chronią sportowca przed kontuzjami/urazami. Programując jednostkę możemy pomóc również naszemu zawodnikowi wzmocnić biodro, kolano czy mięśnie łydki. Jako trenerzy S&C możemy “przemycić” wiele ćwiczeń, czy to przed jednostką siatkarską, czy w trakcie rozgrzewki przed treningiem, czy też w trakcie jednostki siłowej. Pamiętajmy o tym, że uraz stawu skokowego jest najczęściej występującą kontuzją wśród siatkarzy oraz siatkarek. Mając tą wiedzę, możemy w znaczny sposób zmniejszyć ryzyko tego urazu i uchronić sportowca przed przerwą w treningach.
PODSUMOWANIE JAK ZABEZPIECZYĆ SIĘ PRZED URAZEM
O Autorze: Bartek Wojtal to trener przygotowania motorycznego, obecnie odpowiada za przygotowanie fizyczne w Skrze Bełchatów oraz reprezentacji Polski siatkarzy.
BIBLIOGRAFIA
- Anandacoomarasamy A, Barnsley L. Long term outcomes of inversion ankle injuries. Br J Sports Med. 2005;39(3):e14. doi: 10.1136/bjsm.2004.011676. discussion e14
- Yeung MS, Chan KM, So CH, Yuan WY. An epidemiological survey on ankle sprain. Br J Sports Med. 1994;28(2):112–116. doi: 10.1136/bjsm.28.2.112
- Peters R. The evolution and future of ankle bracing. Ultra Ankle Web site. 2017
- Zwiers R, Vuurberg G, Blankevoort L, Kerkhoffs GMMJ. Taping and bracing in the prevention of ankle sprains: current concepts. J ISAKOS Jt Disord Orthop Sports Med. 2016;1(6):304–310.
- Zwiers R, Vuurberg G, Blankevoort L, Kerkhoffs GMMJ. Taping and bracing in the prevention of ankle sprains: current concepts. J ISAKOS Jt Disord Orthop Sports Med. 2016;1(6):304–310.
- Miralles I, Monterde S, Montull S, Salvat I, Fernández-Ballart J, Beceiro J. Ankle taping can improve proprioception in healthy volunteers. Foot Ankle Int. 2010;31(12):1099–1106. doi: 10.3113/FAI.2010.1099.
- Simon J, Donahue M. Effect of ankle taping or bracing on creating an increased sense of confidence, stability, and reassurance when performing a dynamic-balance task. J Sport Rehabil. 2013;22(3):229–233. doi: 10.1123/jsr.22.3.229.
- Evans LJ, Clough A. Prevention of ankle sprain: a systematic review. Int Musculoskelet Med. 2013;34(4):146–158.
- Dizon JM, Reyes JJ. A systematic review on the effectiveness of external ankle supports in the prevention of inversion ankle sprains among elite and recreational players. J Sci Med Sport. 2010;13(3):309–317. doi: 10.1016/j.jsams.2009.05.002.
- https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC6602401/
Dlaczego kolana są zagrożone urazem na stoku i co możesz z tym zrobić?
Narciarstwo i snowboard to zimowe sporty, które łączą szybkość, równowagę i umiejętności. Jednak te aktywności wiążą się z ryzykiem, szczególnie dla jednego z najbardziej złożonych i podatnych na urazy stawów w twoim ciele – kolana. Staw kolanowy przenosi dwukrotnie większe obciążenie niż biodro. Niezależnie od tego, czy zjeżdżasz po przygotowanym stoku, czy przemierzasz świeży puch, kolano często znosi ogromne siły związane z gwałtownymi skrętami i nagłymi zatrzymaniami. W tym artykule omówimy, dlaczego kolano jest najczęściej kontuzjowaną częścią ciała w narciarstwie oraz jak można je chronić.
Dlaczego kolana są narażone na urazy na stokach?
Ze względu na swoją złożoność i funkcję najważniejszego stawu nośnego, kolano jest podatne na urazy, szczególnie podczas dynamicznych obciążeń charakterystycznych dla narciarstwa i snowboardu. Oto czynniki zwiększające ryzyko:
1. Ruchy skrętne i obrotowe
Narciarstwo i snowboard wymagają częstych, gwałtownych zmian kierunku oraz zdolności do wyhamowania pędu. Gdy górna część ciała porusza się w jedną stronę, a dolna w inną, powoduje to nadmierne obciążenie więzadeł kolanowych, zwłaszcza więzadła przedniego krzyżowego (ACL).
2. Upadki i kolizje
Upadki są nieuniknione, niezależnie od poziomu zaawansowania. Mogą one prowadzić do poważnych urazów, takich jak złamania kości np. podudzia.
3. Wysokie obciążenia na stromych stokach
Strome tereny zwiększają nacisk na kolana, zwłaszcza podczas dynamicznej jazdy lub pokonywania muld. W takich sytuacjach ciało musi być prawidłowo ułożone do skrętu i być gotowe do tego, aby kontrolować prędkość, ale gdy obciążenia są zbyt duże, może dojść do urazu.
Najczęstsze urazy kolan w sportach zimowych
- Urazy więzadeł:
najczęstsze urazy w narciarstwie, wynikające z nagłych skrętów lub obrotów. ACL (więzadło przednie krzyżowe) jest najbardziej narażone, szczególnie u kobiet. - Uszkodzenie łąkotki:
wynikające z ruchów skrętnych kolana. - Złamania kości podudzia:
spowodowane siłami i urazami mechanicznymi podczas upadku.
Jak chronić kolana?
Dobra wiadomość jest taka, że możesz podjąć kroki, aby zmniejszyć ryzyko urazów kolan podczas uprawiania narciarstwa i snowboardu. Oto kilka praktycznych strategii:
1. Wzmocnij mięśnie wokół kolana
Silne mięśnie czworogłowe, dwugłowe uda i pośladkowe wspierają staw kolanowy. Ćwiczenia takie jak przysiady, wykroki czy wyciskanie na nogi są świetnymi opcjami. Dodanie ćwiczeń hamujących (ekscentrycznych) wzmocni zdolność mięśni do kontrolowania ruchów na zjazdach.
2. Używaj stabilizatora kolana do jazdy na nartach
Stabilizator kolana dla narciarzy może zapewnić dodatkowe wsparcie podczas intensywnych aktywności. Urządzenia te zmniejszają obciążenie więzadeł i poprawiają stabilność, co jest szczególnie przydatne dla osób z historią urazów. Zamst oferuje doskonałe modele, takie jak ZK-X i ZK-Protect, zapewniające wsparcie na poziomie umiarkowanym do wysokiego.
3. Stosuj ortezy kompresyjne na kolano
Ortezy kompresyjne zapewniają lekkie wsparcie i mogą zapobiegać drobnym przeciążeniom. Model ZK-Motion od Zamst łączy stabilność, mobilność i komfort.
Podsumowanie
Kolana odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu aktywności i mobilności, dlatego warto priorytetowo dbać o ich kondycję – zwłaszcza podczas jazdy na nartach lub na snowboardzie, na ośnieżonych i śliskich nawierzchniach. Zrozumienie ryzyka i podejmowanie działań prewencyjnych, takich jak wzmocnienie mięśni, odpowiednia technika i stosowanie stabilizatorów, pozwala cieszyć się zimowymi sportami z większym poczuciem bezpieczeństwa.
O AUTORZE
Evan Jeffries – fizjoterapeuta z doktoratem w dziedzinie fizjoterapii (DPT) na Uniwersytecie Nauk Medycznych w St. Augustine. Jest właścicielem kliniki Evolving Motion Physical Therapy i specjalistą w leczeniu schorzeń ortopedycznych. Aktywny na mediach społecznościowych jako analityk urazów, szczególnie w kontekście NBA. Evana można zaobserwować na jego mediach społecznościowych.
- Stenroos, A.J., Handolin, L.E. Alpine skiing injuries in Finland – a two-year retrospective study based on a questionnaire among Ski racers. BMC Sports Sci Med Rehabil 6, 9 (2014). https://doi.org/10.1186/2052-1847-6-9
Czy ból kolana powstrzymuje cię przed jazdą na stoku? Tutaj dowiesz się jak orteza może pomóc.
Narciarstwo to ekscytujący sport, który łączy w sobie adrenalinę, umiejętności i piękno natury. Jednak dla wielu entuzjastów ból kolana lub wcześniejsza kontuzja kolana może odebrać radość z jazdy na stoku. Urazy kolan na nartach stanowią około jedną trzecią urazów, w tym są zerwania więzadeł (ACL, MCL i LCL), urazy łąkotki (Shea, 2014). Powtarzające się obciążenie kolan podczas jazdy na nartach, w połączeniu z ryzykiem nagłych skrętów i zwrotów, czyni je szczególnie wrażliwymi. Ale nie pakuj jeszcze swojego sprzętu – używanie ortezy kolana może być rozwiązaniem, które pozwoli ci pozostać aktywnym i wolnym od bólu w tym sezonie narciarskim.
Zrozumienie bólu kolana i jazdy na nartach
Kolano jest jednym z najbardziej skomplikowanych stawów w ciele, działając jako stabilizator, jednocześnie przenosząc ciężar ciała. W porównaniu do stawu biodrowego, kolano jest obciążane dwukrotnie bardziej. Podczas jazdy na nartach zjazdowych na staw kolanowy działa znaczna siła. Typowe urazy kolana u narciarzy obejmują skręcenia ACL/MCL/LCL, urazy łąkotki i ogólny ból kolana spowodowany przeciążeniem.
Dla osób powracających do zdrowia po kontuzji lub borykających się z uporczywym dyskomfortem, odpowiednia orteza kolana może zrobić różnicę. Zapewniając wsparcie, kompresję i stabilność, orteza może zmniejszyć ból i pomóc odzyskać pewność siebie na stoku.
Stabilizator kolana do jazdy na nartach
Rola stabilizatora kolana dla narciarzy
Stabilizator kolana dla narciarzy to coś więcej niż tylko akcesoria. To kluczowe narzędzie do zapobiegania urazom i powrotu do zdrowia.
1. Stabilizacja kolana
Stabilność jest niezbędna podczas poruszania się po nierównym terenie lub wykonywania ostrych zakrętów. Orteza kolana ZK-X została zaprojektowana tak, aby zapewnić maksymalne wsparcie i stabilizację. Jej wzmocniona konstrukcja jest idealna dla osób po poważnych urazach kolana, takich jak zerwanie więzadeł. Dzięki podwójnej taśmie X skutecznie ściska udo i podudzie, wspomaga przednią niestabilność.
2. Zapobieganie urazom
Jeśli jesteś doświadczonym narciarzem, wiesz, że jeden niewłaściwy ruch może doprowadzić do kontuzji. Podczas jazdy na nartach występuje wiele sił przednich, przyśrodkowych, bocznych i obrotowych, które mogą oddziaływać na kolano. Orteza kolana ZK-Protect oraz ZK-Motion została zaprojektowana z myślą o profilaktyce i/lub rekonwalescencji po kontuzji kolana. Zapewnia wsparcie bez całkowitej utraty mobilności. Jej lekki, ale wytrzymały materiał zapewnia elastycznaść, jednocześnie chroniąc kolana przed obciążeniami wynikającymi z aktywności o dużej intensywności.
Główne korzyści wynikające z używania ortezy kolana:
Większa pewność siebie
Ból kolana może sprawić, że będziesz się wahać przed jazdą na stoku. Noszenie ortezy kolana daje psychiczną i fizyczną pewność, wiedząc, że staw jest wspierany i chroniony.
Wybór odpowiedniej ortezy kolana
Nie wszystkie ortezy kolana są sobie równe. Ważne jest, aby wybrać taką, która odpowiada Twoim konkretnym potrzebom:
– w przypadku poważnych urazów: ZK-X oferuje maksymalną stabilizację i ochronę. Jest to orteza zawiasowa stworzona specjalnie do energicznych ruchów w futbolu amerykańskim lub narciarstwie.
– w przypadku minimalnego lub umiarkowanego bólu: ZK-Motion zapewnia ukierunkowaną kompresję w celu złagodzenia dyskomfortu.
– zapobieganie urazom: ZK-Protect zapewnia równowagę wsparcia i elastyczności.
Pewny powrót na stok
Ból kolana nie musi powstrzymywać Cię przed czerpaniem radości z jazdy na nartach. Dzięki odpowiedniej ortezie kolana możesz chronić swoje stawy, radzić sobie z bólem i skupić się na nadchodzącej przygodzie.
O AUTORZE
EVAN JEFFRIES jest fizjoterapeutą z tytułem doktora fizjoterapii (DPT) uzyskanym na University of St. Augustine for Health Sciences. Jest także właścicielem Evolving Motion Physical Therapy, posiada rozległą wiedzę na temat układu mięśniowo-szkieletowego i leczy wiele schorzeń ortopedycznych, wprowadzając proaktywne podejście do opieki zdrowotnej i stylu życia. Od niedawna jest również aktywny w mediach społecznościowych jako analityk urazów, głównie w odniesieniu do urazów odniesionych przez zawodników NBA. Evana można śledzić na jego kontach w mediach społecznościowych.
Kevin G. Shea, MD, Noah Archibald-Seiffer, BA and Heather Van Houten, BA. Knee Injuries in Downhill Skiers: A 6-Year Survey Study. Orthopedic Journal of Sports Medicine. 2014
Zamst obecny na Międzynarodowych Targach Rehabilitacji i Fizjoterapii.
Zamst był wystawcą Międzynarodowych Targów Rehabilitacji i Fizjoterapii
Zaprezentowaliśmy rozwiązania chroniące mięśnie i stawy, stanowiące prewencję urazów. Rozwiązania stworzone przez japońską markę Zamst dla sportowców i ludzi aktywnych fizycznie są bardzo dobrą propozycją.
Odwiedzający targi mogli przymierzyć produkty w tym stabilizatory stawu skokowego oraz stabilizatory kolan Zamst. Przedstawiliśmy funkcje różnych typów stabilizatorów: stabilizator na rzepkę, stabilizator na kostkę, czy na niestabilność stawu. Dużym zainteresowaniem cieszyło się rozwiązanie termoplastyczne zastosowane w stabilizatorze kciuka Thumb Guard.
Seria FILMISTA wykorzystuje nową technologię, bardzo cienki i trwały materiał nowej generacji, który zapewnia ochronę stawu przed skręceniem. Wysoki komfort używania, lekki, idealnie przylegający, sprawia wrażenie drugiej skóry. Odwiedzający stoisko chętnie przymierzali stabilizator FILMISTA Ankle oraz FILMISTA Wrist i FILMISTA Knee, który jest idealnym rozwiązaniem na spacery, jak podkreślali odwiedzający stoisko.
Miło było nam gościć znanych przedstawicieli sektora sportowego i medycznego, gdzie coraz większym uznaniem i zainteresowaniem cieszą się produkty Zamst. Dzięki współpracy z firmą Volleyball Motor Skills, Bartosz Wojtal zainteresował wykładem na temat „Zapobieganie urazom wśród sportowców”.
fot. Bartosz Wojtal Trener Przygotowania Fizycznego Reprezentacji Polski w Piłce Siatkowej Paryż 2024.
Odbyliśmy kilka cennych spotkań z firmami oferującymi produkty dla sportowców i rehabilitantów. Rozwiązania marki Zamst cieszyły się uznaniem i mogą być ciekawym rozwiązaniem dla potrzebujących ochrony przed urazem lub powracającym po kontuzji do aktywności fizycznej.
fot. dr Marek Krochmalski założyciel PTMŚiW, ortopeda-traumatolog, który ma duże doświadczenie w leczeniu urazów sportowych.
W tym roku na targach prezentowaliśmy produkty, które do treningów i startów w rywalizacji sportowej wykorzystuje między innymi Magdalena Stysiak oraz Wilfredo Leon.
Wyróżnić można specjalne rozwiązania stabilizatorów kolana ZK Motion oraz ZK PROTECT, zaprojektowane z myślą o komforcie i pełnej mobilności. Te niezawodne stabilizatory kolan są odpowiedzią na potrzeby Wilfredo.
Stabilizator Zamst A2-dx wybrała Magdalena Stysiak. Oferuje on zabezpieczenie kostki przed zwichnięciem ewersyjnym oraz inwersyjnym. Chroni on również staw przed skręceniem, którego konsekwencją są uszkodzenia więzadeł od strony przyśrodkowej i bocznej.
Wilfredo Leon inspiruje przyszłych mistrzów i radzi: ja tego nie robiłem i do dziś mam spore problemy
Wilfredo Leon, srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich w Paryżu, po raz kolejny udowodnił, że sport to nie tylko rywalizacja na najwyższym poziomie, ale również odpowiedzialność za własne zdrowie i inspiracja dla młodego pokolenia.
W trakcie wydarzenia, zorganizowanego w Szkole Mistrzostwa Sportowego w Spale, Leon spotkał się z uczniami, w tym młodymi reprezentantami Polski do lat 18. Podczas spotkania podkreślał, jak kluczowe jest dbanie o organizm i jego odpowiednia ochrona, dzieląc się swoimi doświadczeniami z młodymi sportowcami.
Filip Zieliński: przeważa u ciebie uczucie radości z powodu zdobycia srebra igrzysk olimpijskich czy niedosytu z powodu porażki w finale?
Wilfredo Leon: Wiesz co… radość oczywiście jest. Wielu sportowców z całego świata chciałaby taki medal. Sam pamiętam, jak czułem się w Tokio i oddałbym bardzo dużo, by wtedy zdobyć jakikolwiek medal. Ale czy teraz jestem usatysfakcjonowany? Jednak nie. Chciałem złoto. I jeszcze będę o nie walczyć.
Co po finale powiedział ci Bartosz Kurek?
Całej drużynie powiedział, że mamy wyjść na podium i cieszyć się z tego, że mamy srebro. Przez wiele lat ciężko pracowaliśmy na ten moment. Nikt nie inny nie zdaje sobie sprawy z tego tak dobrze, jak on. Mówił, że to, co zrobiliśmy, jest wielkie zarówno dla nas, jak i dla naszego kraju, który długo czekał na ten medal.
Jak Twoja rodzina zareagowała na medal? Bo z tego, co wiem, to rodzice i żona byli na finale w Paryżu.
Do Paryża mogli przylecieć tylko na jeden dzień, ale bardzo cieszyli się, że mogą obejrzeć finał z moim udziałem. Wiedzą, że było nas stać na więcej. Moja żona doskonale zna się na siatkówce i wie, jak ja zapatruję się na moją grę. Teraz jesteśmy już bardziej zadowoleni, ale wtedy niedosyt był.
Odwróciliście w ostatniej chwili losy półfinału ze Stanami Zjednoczonymi. Jaki udział w tym miał Nikola Grbić i jego słowa w time-outach.
Przywrócił nam wiarę. Mówił, że musimy grać swoje i zacząć współpracować. W ten sposób wywrzemy presję na nich. No i tak było. Krok po kroku robiliśmy swoje i nie chcę powiedzieć, że oni obniżyli loty, ale na pewno weszli w gorszą fazę meczu.
Zadebiutowałeś w seniorskiej reprezentacji jako 14-latek i od razu stałeś się gwiazdą. Bywa, że sportowcy, którzy szybko zaczynają, kończą kariery znacznie wcześniej z powodów kontuzji i zmęczenia organizmu. Ty masz 31 lat. Jesteś w stanie powiedzieć, ile jeszcze przed tobą kariery?
Dzięki Bogu i ciężkiej pracy fizycznej oraz mentalnej jestem w stanie teraz grać. Jeden lekarz mówił mi, że wytrzymam maksymalnie dwa lata i się rozsypię. Nie powinno mnie tu już być, bo minęło od tego czasu kilka lat. Teraz już 17 lat zawodowej kariery za mną, a planuję grać, aż będę miał 38 lat, jeśli zdrowie pozwoli. Na następne igrzyska na pewno chcę jechać.
„Gdy Wilfredo zaczynał swoją przygodę z siatkówką, u nas faktycznie mówiło się, że jeśli skaczesz wysoko, to skaczesz krótko. Teraz to się zmieniło, a kariery siatkarzy trwają o wiele dłużej. To efekt postępu w każdej dziedzinie, w tym także dostępności nowoczesnego osprzętu, ale i coraz większego nacisku na kompleksową edukację młodych sportowców w zakresie profesjonalnego, zdrowego stylu życia.” – Jacek Nawrocki, trener kadry U-18
Czy jest coś z perspektywy kondycji fizycznej, co zmieniło się od okresu młodości do bycia profesjonalnym graczem?
Bardzo wiele. Jako nastolatek na Kubie nie miałem dostępu nawet do najprostszych akcesoriów treningowych. Nie było też sztabu, który mógłby o mnie zadbać. Miałem jednego trenera, a przecież kto inny powinien zajmować się przygotowaniem motorycznym, ogólnorozwojówką, a kto inny być fizjoterapeutą. O lekarzu nie wspominając. Dopiero gdy dostałem się do kadry, to trafiłem pod lepszą opiekę. Najlepszą w swoim życiu mam dopiero teraz.
Patrząc wstecz na okres młodości, jakie są rzeczy, które twoim zdaniem powinieneś zrobić w przeszłości? Czy masz jakieś rady dla młodych graczy, jak postępować, aby nie uniknąć kontuzji?
Bardziej skupiłbym się na rozciąganiu, bo jako nastolatek o nim nie myślałem. Trzeba pracować nad mobilnością od najmłodszych lat. Ja tego nie robiłem i do dziś mam spore problemy na tle rywali. Jeśli ktoś myśli o karierze siatkarza, musi zadbać o kolana, łopatki, plecy i barki. Dlatego też cieszę się, że współpracuję z firmą Zamst, której której ortezy na kolana chronią mięśnie i stawy oraz pozwala rozwijać się w trakcie kariery sportowe.
Nie można też zapominać o regeneracji. Młody człowiek to często tu zagra jeden mecz, tu drugi, zaraz jakaś inna aktywność sportowa. A trzeba pamiętać o odpoczynku, dobrym śnie i diecie.
Jakiś czas temu doznałeś poważnej kontuzji kolana, pojawiały się informacje o „dziurze w kolanie”, której nie dało się zaleczyć żadną interwencją medyczną. Jak sobie z tym radziłeś?
Miałem rok z głowy. Granie z kontuzją jest bardzo trudne. Jedno to ból fizyczny, a drugie brak pewności. Twoje ciało automatycznie wysyła sygnał do mózgu i często mimowolnie boisz się zaryzykować, pójść na całość. Tutaj też pomaga mi Zamst, bo wiem, że mogę zaufać ich ortezom i po wyskoku pewniej ląduje na nogach. Lepiej poczekać trochę dłużej niż stracić kolejny rok. Jednak nigdy nie wiadomo, kiedy jest odpowiedni moment do powrotu na boisko, by kontuzja nie wróciła.
Jak odpoczywasz po igrzyskach?
Trochę czasu spędziłem z rodziną, wyskoczyliśmy na małe wakacje. A ja, wiadomo – musiałem dwa razy iść nad morze na ryby. Wędkowanie to moja pasja, jedyna, która mnie tak bardzo relaksuje. Bardzo tego potrzebowałem.
Wiem, że przed igrzyskami miałeś bardzo ostrą dietę bez alkoholu i słodyczy. Teraz mogłeś to sobie trochę odbić na urlopie?
No słodyczy trochę tak (śmiech). Alkoholu długo nie piłem, ale oczywiście medal świętowałem. Teraz wracam do ciężkich treningów i pilnowania się.
Zdjęcia: Marian Zubrzycki
Wilfredo Leon debiutuje w Luku Lublin.
Grono jego kibiców będzie mogło na żywo śledzić występy Wilfredo na parkietach Polskiej Ligi.
Zamst to marka produktów ortopedycznych, aparatów ortopedycznych i produktów ochronnych dla sportowców. Została założona w 1993 roku przez Nippon Sigmax Co., Ltd., japońskiego producenta produktów medycznych, który od 50 lat opracowuje i wytwarza produkty dla przemysłu ortopedycznego. Misją Zamst zawsze było oferowanie produktów i usług, które pomagają poprawić wyniki sportowców i zapobiegać kontuzjom.
zdjęcia: Zamst Global
Różne rodzaje stabilizatorów kolanowych – jak wybrać najlepszy?
- Pięć sposobów na wybór najlepszego stabilizatora kolana
- Paluska SA, McKeag DB. (2000). Knee braces: current evidence and clinical recommendations for their use. Am Fam Physician. 2000 Jan 15;16(2); 411-8, 423-4.
- Salata, M. J., Gibbs, A. E., Sekiya, J. K. (2010). The effectiveness of prophylactic knee bracing in American football: a systematic review. Sports Health, 2(5), 375-379.
- Mistry, D. A., Chandratreya, A., & Lee, P. Y. (2018). An update on unloading knee braces in the treatment of unicompartmental knee osteoarthritis from the last 10 years: a literature review. The Surgery Journal, 4(03), e110-e118.
- Hewlett, J., & Kenney, J. (2019). Innovations in functional and rehabilitative knee bracing. Annals of Translational Medicine, 7(Suppl 7), p.248.
Pięć sposobów na wybór najlepszego stabilizatora kolana
Niestety, w pewnym momencie kariery sportowej każdy zawodnik doświadcza jakiegoś rodzaju kontuzji. Nawet jeśli nie jesteś sportowcem, większość osób miała do czynienia z jakimś rodzajem urazu lub bólu. Nasze kolana odgrywają kluczową rolę w bieganiu, skakaniu, chodzeniu i absorbują dwukrotnie większą siłę w porównaniu do bioder. Kolana mają tendencję do bycia jednym z najczęściej kontuzjowanych stawów w sporcie, zwłaszcza narciarstwie, koszykówce i piłce nożnej. Stabilizator na rzepkę można nosić w celach zapobiegawczych, podczas rehabilitacji, w celu zmniejszenia urazu więzadeł, wsparcia kolana podczas skręcenia lub w przypadku artretyzmu i problemów z rzepką. Na rynku dostępne są różne rodzaje stabilizatorów kolan, z których każdy jest zaprojektowany do określonego celu. Oto pięć świetnych sposobów na wybór najlepszego stabilizatora kolan dla Ciebie:
1. Czy przechodzisz rehabilitację po urazie kolana lub właśnie przeszedłeś operację?
Jedynym celem tego rodzaju stabilizatora jest ochrona kontuzjowanego kolana lub kolana poddanego zabiegowi chirurgicznemu. Stabilizatory te są zaprojektowane tak, aby zapewniać maksymalne wsparcie, tworząc stabilność w kolanie, gdy mięśnie są osłabione przez uraz i/lub operację. Jednym z najczęstszych powodów noszenia stabilizatora przez sportowców jest operacja więzadła krzyżowego przedniego (ACL). Stabilizator ten jest zaprojektowany w celu ochrony przeszczepu i zmniejszenia ryzyka ponownego urazu kolana. Innym powodem, dla którego chirurdzy zalecają stosowanie stabilizatorów po operacji, jest poczucie bezpieczeństwa dla pacjenta. Daje to poczucie ochrony kolana, co często prowadzi do zmniejszenia ryzykownych zachowań, które mogłyby spowodować ponowne urazy. Często po operacji kolano staje się znacznie spuchnięte. Opuchlizna ta utrudnia pracę mięśnia czworogłowego, co sprawia, że chodzenie jest trudne. Stabilizator kolana jest przydatny, chroniąc kolano i umożliwiając pewniejsze poruszanie się, gdy mięśnie są osłabione.
2. Czy grasz w futbol amerykański lub uprawiasz sport, w którym przeciwnik atakuje twoje kolano?
Jeśli oglądałeś mecz futbolu amerykańskiego, zauważyłeś, że ofensywni zawodnicy noszą duże stabilizatory kolan. Są to stabilizatory kolan zapobiegające uszkodzeniom więzadeł lub łąkotki w wyniku częstych uderzeń w dolne partie nóg. Chociaż badania nie wykazały skuteczności stabilizatorów kolan w futbolu, jednak udowodniono, że noszenie stabilizatorów kolan nie zwiększa ryzyka ich urazów. Więzadło przyśrodkowe (MCL) jest najbardziej narażone na kontuzje w futbolu ze względu na ataki przeciwników, co tworzy siłę działającą na wewnętrzne więzadła (MCL). Funkcjonalny stabilizator kolana posiada boczne wsporniki i zapewnia największą stabilność, zmniejszając prawdopodobieństwo urazu. Większość badań skupiła się na tym, czy stabilizator zapobiega urazom, ale nie zwrócono uwagi na to, czy zmniejsza nasilenie uszkodzeń więzadeł, co jest kluczowe.
3. Czy cierpisz na osteoartretyzm i reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)? Zachorowalność na osteoartretyzm wzrasta i jest to jedno z najczęstszych schorzeń przewlekłych.
Gdy ktoś ma ciężki osteoartretyzm kolana, ostatecznie całkowita wymiana stawu kolanowego staje się nieunikniona. Jednym z niezwykłych osiągnięć technologicznych jest odciążający stabilizator kolanowy. Jeśli ktoś ma łagodny lub ciężki osteoartretyzm kolana w jednym obszarze, zarówno wewnętrznym (środkowym), jak i zewnętrznym (bocznym), stabilizator kolanowy odciążający może poprawić funkcjonalność stawu kolanowego, zmniejszyć ból i opóźnić konieczność operacji. Stabilizator o nazwie Unloader One (Ossur) posiada najwięcej opublikowanych dowodów i korzysta z systemu dźwigni 3-punktowej, która jest w stanie odciążyć dotknięty urazem obszar w przypadku od łagodnego do ciężkiego osteoartretyzmu. Najnowsze badania wykazują, że stabilizator kolanowy odciążający ma wpływ na jakość życia, funkcję i opóźnianie operacji.
4. Czy Twoje kolano jest spuchnięte i nie wiesz, co z tym zrobić?
Jedna rzecz, którą wiemy o ostrej kontuzji kolana jest to, że okres zapalenia zaczyna się od razu, a opuchlizna zaczyna się rozwijać. Kompresja staje się kluczowa w zmniejszaniu nadmiernego obrzęku w kolanie. Stabilizator z uciskiem umożliwia stabilność, kompresję i zmniejszenie opuchlizny, pozwalając osobie funkcjonować z mniejszym dyskomfortem. Niektóre stabilizatory z uciśnięciem posiadają także wbudowany element chłodzący, który pomaga w redukcji stanu zapalnego. Pozwala to osobie na normalne funkcjonowanie i poruszanie się, bez konieczności siedzenia z lodowym okładem na kolanie. Wiemy, że ruch jest niezbędny do powrotu do zdrowia, a skoro większość czasu spędzasz na siedząco, nie zapewnisz odpowiedniego pompowania mięśniowego, które usuwa opuchliznę. Ludzie mogą wykonywać prace o niskiej intensywności bez narażania integralności kolana.
5. Czy wracasz do uprawiania swojego sportu po poważnej kontuzji, ale nie masz pełnej pewności, co do sprawności swojego stawu kolanowego?
Stabilizator funkcjonalny kolana może być ważnym krokiem w powrocie sportowca do jego ulubionej dyscypliny sportowej po druzgocącej kontuzji. Jedno jest pewne – kontuzja kolana stanowi zarówno wyzwanie fizyczne, jak i psychiczne, szczególnie jeśli przeszedłeś operację w celu naprawy więzadła czy łąkotki. Sportowcy wracający po operacji więzadła krzyżowego przedniego (ACL) często nie czują się tak samo pewnie do dwóch lat od czasu nabawienia się urazu, ale zazwyczaj wracają do gry na poziomie zawodowym po 9 – 12 miesiącach, a czasem w szkole średniej/amatorsko po 6 miesiącach. To są momenty, w których stabilizator funkcjonalny kolana może odegrać ogromną rolę, gdy sportowiec nie jest pewny, co do dynamiki zwrotów i gwałtownych ruchów. Teoretycznie sportowcy nie powinni wracać do swojej dyscypliny, dopóki ich kolano nie jest w 100% sprawne i nie przeszli wielu testów poprzedzających powrót do gry. Jednak wielu sportowców wraca za wcześnie, co może prowadzić do ponownej kontuzji. Zapewnienie stabilizatora premium sportowcowi, który wraca na treningi we wczesnych etapach powrotu do gry może pomóc w uzyskaniu pewności siebie, uspokoić niepokojące myśli i dodać pewności siebie, by powrócić do ukochanej dyscypliny.
Kontuzje kolana w ogóle mogą być potężnym ciosem dla sportowców, szczególnie w wieku 14-19 lat, gdy są jeszcze w fazie wzrostu. Co ciekawe, wskaźnik urazu więzadła krzyżowego przedniego (ACL) jest wyższy wśród kobiet niż u mężczyzn. Sportowcy powracający po operacji ACL mogą skorzystać z użycia stabilizatora Zamst ZK-Protect lub Zamst ZK-X, który to jest wygodnym stabilizatorem zapewniającym maksymalne wsparcie dla kolana. Bez względu na to, czy starasz się zapobiec urazom ACL czy przechodzisz rehabilitację po operacji ACL, ochrona kolana podczas zawodów sportowych jest ważna. Zamst oferuje unikalne połączenie wygody i wsparcia, abyś mógł nadal uprawiać swoją ulubioną dyscyplinę sportową. Jeśli potrzebujesz pomocy w wyborze najlepszego stabilizatora kolanowego, szeroka oferta stabilizatorów kolan marki Zamst może pomóc Ci w znalezieniu odpowiedniego produkt dostosowany do Twoich potrzeb.
O AUTORZE
EVAN JEFFRIES to fizjoterapeuta posiadający doktorat z fizjoterapii (DPT) zdobyty na University of St. Augustine for Health Sciences. Jest również właścicielem firmy Evolving Motion i posiada obszerną wiedzę na temat układu mięśniowo-szkieletowego. Zajmuje się leczeniem wielu schorzeń ortopedycznych, stosując proaktywne podejście do opieki zdrowotnej i stylu życia. Ostatnio aktywnie uczestniczy także w mediach społecznościowych jako analityk urazów, głównie związanych z kontuzjami graczy NBA. Evan dostępny jest w mediach społecznościowych i możecie go tam obserwować.
Co to jest Zespół Pasma Biodrowo-Piszczelowego i dlaczego biegacze są narażeni na ten uraz?
Pasmo biodrowo-piszczelowe to gruba taśma tkanki łącznej biegnąca wzdłuż zewnętrznej strony uda, od biodra do kolana. Charakteryzuje się tendencją do bólu i zapaleniem pasma biodrowo-piszczelowego, co może powodować dyskomfort i ograniczać możliwość do biegania. W tym artykule przyjrzymy się bliżej zespołowi pasma biodrowo-piszczelowego i odpowiemy na pytanie, dlaczego dotyka on biegaczy?
- Co to jest zespół pasma biodrowo-piszczelowego?
- Jakie są objawy zespołu pasma biodrowo-piszczelowego?
- Co powoduje zespół pasma biodrowo-piszczelowego u biegaczy?
- Jak leczyć i zapobiegać zespołowi pasma biodrowo-piszczelowego?
Co to jest Zespół Pasma Biodrowo-Piszczelowego?
Zespół pasma biodrowo-piszczelowego to powszechny uraz przewlekły, który występuje, gdy pasmo biodrowo-piszczelowe staje się podrażnione i zapalne. Z historycznego punktu widzenia zespół ten jest spowodowany nadmiernym tarciem części pasma biodrowo-piszczelowego podczas powtarzającego się zginania i prostowania kolana nad bocznym guzem kości udowej. Pasmo biodrowo-piszczelowe odpowiada za stabilizację kolana podczas biegu, a powtarzające się ruchy mogą spowodować przeciążenie i zapalenie tego pasa. Zespół pasma biodrowo-piszczelowego najczęściej dotyka biegaczy, ale może także dotyczyć innych sportowców, takich jak jazda rowerem czy turystyka piesza.
Jakie są objawy zespołu ITBS?
Objawy zespołu pasma biodrowo-piszczelowego (ITBS) obejmują ból i tkliwość po zewnętrznej stronie kolana, zwłaszcza podczas biegania lub innych aktywności wymagających zginania kolana. Możesz także doświadczyć uczucia trzaskania lub pęknięcia w kolanie, a ból może nasilać się podczas biegania lub schodzenia w dół.
Co powoduje zespół pasma biodrowo-piszczelowego u biegaczy?
Istnieje kilka czynników, które mogą przyczynić się do rozwoju zespołu pasma biodrowo-piszczelowego u biegaczy. Oto kilka najczęstszych przyczyn:
- Przeciążenie i powtarzające się ruchy: bieganie wiąże się z powtarzającymi się ruchami zginania i prostowania kolana, co może wywołać napięcie w pasie biodrowo-piszczelowym. Jeśli biegasz zbyt dużo lub zbyt często, pasmo to może być przeciążone i zapalne.
- Słabe mięśnie biodrowe i pośladkowe: mięśnie biodrowe i pośladkowe odgrywają kluczową rolę w stabilizacji miednicy i kolana podczas biegania. Jeśli te mięśnie są słabe, pasmo biodrowo-piszczelowe może znajdować się w niekorzystnym położeniu od strony biomechanicznej, powodując tarcie w okolicy kłykcia kości kolana, co prowadzi do zwiększonego bólu i zapalenia.
- Zmiany biomechaniczne: jeśli nie stosujesz właściwej techniki biegu, możesz wywierać większe obciążenie na jednej stronie ciała, co prowadzi do nierównowagi i zwiększonego obciążenia na pasmo biodrowo-piszczelowe.
- Ograniczona elastyczność: napięte mięśnie, zwłaszcza biodrowe zginacze, mięśnie TFL (tensor fasciae latae) i pośladki, mogą przyczynić się do rozwoju zespołu pasma biodrowo-piszczelowego. Gdy te mięśnie są napięte, mogą ciągnąć za pasmem biodrowo-piszczelowym, prowadząc do zwiększonego tarcia i zapalenia.
Jak leczyć i zapobiegać zespołowi pasma biodrowo-piszczelowego?
Jeśli odczuwasz objawy zespołu pasma biodrowo-piszczelowego, ważne jest podjęcie kroków w celu wyeliminowania przyczyn oraz zapobieżenia dalszym urazom. Oto kilka skutecznych strategii:
- Zmniejsz obciążenie: jeśli zauważysz, że ból pojawia się w określonym czasie lub po przebiegnięciu określonej odległości, zmniejsz obciążenie biegowe do poziomu, gdzie ból jest minimalny. Jeśli ból utrzymuje się podczas biegu, decyzja o odpoczynku może być najlepszym rozwiązaniem, aby umożliwić strukturom gojenie się.
- Elastyczność: rozciąganie może pomóc w złagodzeniu napięcia w otaczających mięśniach wokół pasma biodrowo-piszczelowego. Pamiętaj, że pasmo biodrowo-piszczelowe to tkanka łączna, a nie mięsień, dlatego skup się na rozciąganiu otaczających mięśni.
- Ćwiczenia wzmacniające: ćwiczenia wzmacniające mogą pomóc w radzeniu sobie z nierównowagami i osłabieniem mięśni biodrowych i pośladkowych. Skup się na ćwiczeniach pozbawionych bólu, które obejmują mięśnie odwodzące biodro, prostowniki oraz całą otaczającą muskulaturę.
- Rolowanie: może być istotnym narzędziem do zwiększenia ruchliwości. Rolowanie struktur wokół pasma biodrowo-piszczelowego pomoże zmniejszyć napięcie z bocznej strony kolan. Proszę unikać rolowania bezpośrednio po pasmie biodrowo-piszczelowym, ponieważ jest to tkanka łączna, a nie mięsień.
- Ocena biomechaniki ruchu podczas biegu: to może być doskonały moment, aby skonsultować się z ekspertem ds. biomechaniki lub fizjoterapeutą, aby sprawdzić, czy istnieją jakiekolwiek zmiany w biomechanice, które mogą powodować napięcie pasma biodrowo-piszczelowego.
- Stopniowy powrót do biegu: kiedy będziesz gotów do powrotu do biegania, ważne jest, aby robić to stopniowo. Zacznij od krótkich, łatwych biegów, stopniowo zwiększając dystans i intensywność w miarę upływu czasu. Istnieją plany treningowe stopniowego powrotu do biegu, które pomogą stopniowo zwiększać wytrzymałość.
Zespół pasma biodrowo-piszczelowego może być wyniszczającym urazem i uniemożliwić ci swobodne bieganie. Jeśli bieganie to Twoja pasja, ważne jest, aby być proaktywnym i pracować nad zastosowaniem niektórych strategii wymienionych powyżej, aby zminimalizować ryzyko tego, że zespół pasma biodrowo-piszczelowego zatrzyma radość z biegania. Jeśli dolegliwość jest w początkowym stadium, zastosowanie stabilizatora kolana może być opcją, która pomoże zmniejszyć ból i umożliwić kontynuowanie biegania. Zamst oferuje model RK-1 Plus, orteza kolana do biegania i zmniejszenia obciążenia na zewnętrznej części kolana. Jeśli bieganie ma dla Ciebie znaczenie, Zamst dostarcza wysokiej klasy sprzęt zapobiegający urazom kolana i opcję stabilizacji, abyś mógł kontynuować to, co kochasz robić. Jeśli potrzebujesz pomocy w wyborze najlepszego stabilizatora kolana, ta strona internetowa pomoże Ci znaleźć odpowiedni stabilizator kolan dostosowany do Twoich potrzeb.
O AUTORZE
EVAN JEFFRIES to fizjoterapeuta z tytułem doktora fizjoterapii (DPT), który obronił na University of St. Augustine for Health Sciences. Jest również właścicielem firmy Evolving Motion, posiada obszerną wiedzę na temat układu mięśniowo-szkieletowego. Leczył wiele schorzeń ortopedycznych, wprowadzając proaktywne podejście do opieki zdrowotnej i stylu życia. Ostatnio aktywnie udziela się w mediach społecznościowych jako analityk urazów i kontuzji, głównie związanych z urazami zawodników koszykówki – NBA. Evan’a można śledzić na jego kontach w mediach społecznościowych.
- Aderem, J., & Louw, Q. A. (2015). Biomechanical risk factors associated with iliotibial band syndrome in runners: a systematic review. BMC musculoskeletal disorders, 16, 1-16.
- Khaund, R., & Flynn, S. H. (2005). Iliotibial band syndrome: a common source of knee pain. American family physician, 71(8), 1545-1550.
Jak zredukować ryzyko urazu na nartach?
Urazy mogą prowadzić do uszkodzeń mięśni, stawów i kości. Celem tego opracowania jest omówienie strategii redukcji ryzyka kontuzji na nartach, opierając się na dostępnym zasobie literatury naukowej.
Możemy rozpatrywać to zagadnienie w aspekcie fizjologii. Narciarstwo, angażuje wiele grup mięśniowych i stawów. Stąd też, zrozumienie biomechaniki i fizjologii narciarstwa jest kluczowe dla zapobiegania kontuzjom. Narciarstwo niesie ze sobą duże obciążenie na mięśnie kończyn dolnych i stawy kolanowe, co może prowadzić do nadmiernego zużycia tkanek. Skręty i rotacje ciała podczas jazdy narciarskiej mogą narażać kręgosłup na uraz, zwłaszcza w obszarze lędźwiowym. Przemieszczanie się na stoku a co za tym idzie, wybór właściwej trasy i kontrola prędkości mają kluczowe znaczenie w unikaniu niebezpiecznych sytuacji. Statystyki dotyczące najczęstszych kontuzji narciarskich mogą się różnić w zależności od regionu, poziomu zaawansowania narciarzy i warunków na stoku. W oparciu o dostępne dane z różnych źródeł możemy stwierdzić, że do najczęstszych kontuzji narciarskich należy skręcenie lub uszkodzenie stawu kolanowego. Według badań opublikowanych w „British Journal of Sports Medicine”, zerwanie ACL jest jedną z najczęstszych kontuzji narciarskich, stanowiącą około 30-40% wszystkich urazów w tym sporcie (Quatman et al., 2009). Opublikowane wyniki badań sugerują, że złamania kości stanowią około 15-20% wszystkich kontuzji narciarskich (Ruedl et al., 2011). Urazy kręgosłupa, zwłaszcza w obszarze lędźwiowym, mogą wystąpić w wyniku upadków podczas jazdy na nartach. Statystyki sugerują, że urazy kręgosłupa stanowią około 2-5% wszystkich kontuzji narciarskich. Wg danych opublikowanych w „The Journal of spinal cord medicine”, urazy głowy stanowią około 10-20% wszystkich urazów narciarskich (Hachem et al., 2017).
Aby zmniejszyć ryzyko urazów na nartach, można zastosować różne strategie, oparte na wynikach badań naukowych i praktyce klinicznej. Odpowiednie przygotowanie fizyczne, regularne ćwiczenia wzmacniające mięśnie nóg, brzucha i pleców mogą zwiększyć stabilność stawów. Bardzo ważna jest znajomość własnych ograniczeń fizycznych i odpowiednie dostosowanie jazdy do swojego poziomu umiejętności. Nie bez znaczenia jest zabezpieczenie ciała i używanie odpowiedniego sprzętu ochronnego, takiego jak kaski, stabilizator kolana dla narciarzy i rękawice, gdyż dzięki temu możemy znacznie zredukować ryzyko urazów. Ważnym elementem w profilaktyce urazów jest szkolenie i edukacja. Udział w kursach narciarskich prowadzonych przez doświadczonych instruktorów może pomóc w nauce prawidłowej techniki jazdy, zrozumieniu zasad bezpieczeństwa na stoku.
Rola ortez w ochronie stawów narciarzy
Ortezy, czyli specjalne stabilizatory na staw kolanowy, takie jak Zamst ZK-X lub Zamst ZK–Protect, Zamst ZK-Motion mogą pomóc w redukcji ryzyka kontuzji kolan w narciarstwie alpejskim. Orteza Zamst ZW-5 przeznaczona jest na kontuzje, zwłaszcza w obszarze lędźwiowym.
W literaturze naukowej możemy znaleźć dowody na to, jak ortezy mogą pomóc. Badania przeprowadzone przez McDevitta i współpracowników (2004) w „The American Journal of Sports Medicine” wykazały, że noszenie ortezy na staw kolanowy może pomóc w zwiększeniu stabilizacji stawu, co może chronić przed urazami więzadeł. Inne opublikowane badania (Mueller-Wohlfahrt et al., 2013) sugerują, że stosowanie ortezy może pomóc w zmniejszeniu ryzyka uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego (ACL) u narciarzy. Ortezy mogą również pomóc narciarzom w utrzymaniu prawidłowej techniki jazdy i kontrolowaniu ruchów stawów kolanowych.
Przygotowanie fizyczne
Zapobieganie urazom na nartach wymaga świadomości, odpowiedniego przygotowania fizycznego i przestrzegania zasad bezpieczeństwa. Pamiętaj, że każdy narciarz ma różne umiejętności i doświadczenie, dlatego ważne jest dostosowanie swojej jazdy do własnych możliwości. Przygotowanie fizyczne przed sezonem narciarskim jest kluczowe, aby uniknąć urazu na stoku narciarskim. Oto kilka rekomendowanych ćwiczeń i kroków, które możesz wykonać, aby przygotować się do sezonu narciarskiego i zminimalizować ryzyko kontuzji:
- Ćwiczenia wzmacniające mięśnie nóg:
- Przysiady: wykonuj przysiady, aby wzmocnić mięśnie ud, pośladków i mięśnie przywodziciele, co pomoże w kontroli nart.
- Wykroki: ćwicz wykroki, aby wzmocnić mięśnie ud, pośladków i mięśnie przywodziciele.
- Ćwiczenia wzmacniające mięśnie rdzenia:
- Plank: to doskonałe ćwiczenie na wzmocnienie mięśni brzucha i pleców, co przyczynia się do utrzymania dobrej postawy na stoku.
- Superman: leżąc na brzuchu, unieś jednocześnie ręce i nogi, aby wzmocnić mięśnie pleców i dolnej części pleców.
- Ćwiczenia na równowagę i stabilizację:
- Ćwiczenia na piłce do ćwiczeń: stojąc na piłce do ćwiczeń, pracuj nad równowagą i stabilizacją, co jest istotne na stoku narciarskim.
- Ćwiczenia na jednej nodze: wykonywanie różnych ćwiczeń na jednej nodze, takich jak podskoki, pomaga poprawić równowagę.
- Ćwiczenia rozciągające:
- Stretching mięśni nóg i pleców może poprawić elastyczność mięśni i zmniejszyć ryzyko kontuzji.
- Skup się na rozciąganiu mięśni ud, łydek i mięśni pleców.
- Trening kondycyjny:
- Wykonuj trening cardio, takie jak biegi, rower lub pływanie, aby poprawić ogólną kondycję fizyczną, co pomoże w utrzymaniu energii na stoku.
- Konsultacja z fizjoterapeutą lub trenerem osobistym:
- Warto rozważyć konsultację z fizjoterapeutą lub trenerem osobistym, który może dostosować program ćwiczeń do twoich indywidualnych potrzeb i słabości oraz pomóc dobrać odpowiedni stabilizator.
- Odpoczynek i regeneracja:
- Nie zapominaj o odpowiednim czasie na odpoczynek i regenerację mięśni. Przeciążenie mięśni może zwiększyć ryzyko kontuzji.
- Sprzęt i umiejętności:
- Upewnij się, że twój sprzęt narciarski jest odpowiednio dopasowany i w dobrym stanie.
- Zaktualizuj swoje umiejętności narciarskie poprzez kursy i szkolenia, zwłaszcza jeśli jesteś początkującym narciarzem.
Przygotowanie fizyczne przed sezonem narciarskim ma kluczowe znaczenie w zapobieganiu kontuzjom. Regularny trening i utrzymanie dobrej kondycji fizycznej pomogą w poprawie wydolności i kontroli na stoku, co zminimalizuje ryzyko urazów. Pamiętaj jednak, że przed rozpoczęciem jakiegokolwiek programu ćwiczeń warto skonsultować się z lekarzem lub fizjoterapeutą, szczególnie jeśli masz jakiekolwiek istniejące problemy zdrowotne lub kontuzje.
Redukcja ryzyka kontuzji na nartach jest niezwykle istotna, aby zachować zdrowie i bezpieczeństwo podczas uprawiania sportu. Przygotowanie fizyczne, stosowanie odpowiedniego sprzętu ochronnego – choćby takiego jak proponuje japońska marka Zamst -oraz edukacja na temat bezpiecznych praktyk narciarskich są kluczowymi elementami profilaktyki. Warto również korzystać z dostępnej literatury naukowej, aby zgłębić wiedzę na ten temat i stosować najnowsze, udowodnione naukowo strategie.
Piśmiennictwo:
- Hachem, L. D., Ahuja, C. S., & Fehlings, M. G. (2017). Assessment and management of acute spinal cord injury: From point of injury to rehabilitation. The journal of spinal cord medicine, 40(6), 665-675.
- Mueller-Wohlfahrt, H. W., Haensel, L., Mithoefer, K., Ekstrand, J., English, B., McNally, S., … & Ueblacker, P. (2013). Terminology and classification of muscle injuries in sport: the Munich consensus statement. British journal of sports medicine, 47(6), 342-350.
- Müller, E., & Schwameder, H. (Eds.). (2019). Science and Skiing VII: Proceedings of the 7th International Congress on Science and Skiing. Meyer & Meyer Sport.
- McDevitt, E. R., Taylor, D. C., Miller, M. D., Gerber, J. P., Ziemke, G., Hinkin, D., … & St. Pierre, P. (2004). Functional bracing after anterior cruciate ligament reconstruction: a prospective, randomized, multicenter study. The American journal of sports medicine, 32(8), 1887-1892.
- Quatman, C. E., & Hewett, T. E. (2009). The anterior cruciate ligament injury controversy: is “valgus collapse” a sex-specific mechanism? British journal of sports medicine, 43(5), 328-335
- Ruedl, G., Webhofer, M., Linortner, I., Schranz, A., Fink, C., Patterson, C., … & Burtscher, M. (2011). ACL injury mechanisms and related factors in male and female carving skiers: a retrospective study. International journal of sports medicine, 801-806.
- Shealy, J. E., & Ettlinger, C. F. (Eds.). (2014). Preventing Ski Injury: Snow Sports Safety. ASTM International
© Zamst Polska
Wywiad z trenerem personalnym Łukaszem Kaleńczukiem o urazach biegaczy.
Michał Wilewski: Jakie są najczęstsze urazy związane z bieganiem?
Łukasz Kaleńczuk: Z uwagi na swoje położenie między stopą, a biodrem, to staw kolanowy i obszar sąsiadujący jest najbardziej narażony na urazy w populacji biegaczy. Do najczęstszych związanych z bieganiem można zaliczyć: konflikt rzepkowo-udowy (tzw. kolano biegacza), tendinopatie ścięgna Achillesa oraz syndrom nadmiernego napięcia przyśrodkowej strony piszczeli (tzw. shin splints).
MW: Jak wszyscy wiemy urazy nie biorą się znikąd, jakie wg Ciebie są najważniejsze czynniki, które przyczyniają się do urazów u biegaczy?
ŁK: Biegacze to specyficzna grupa ludzi aktywnych fizycznie. Bardzo często są to osoby bardzo ambitne, silnie zmotywowane oraz systematyczne. Ogólnie rzecz biorąc są to dobre i pożądane cechy w kontekście treningu, ale mogą się także przyczyniać do zwiększania ryzyka urazu z uwagi na przetrenowanie. Często to właśnie zbyt ambitne podejście do biegania sprawia, że biegacze ignorują sygnały z ciała, które informują o bólu czy przeciążeniu tkanek. Dokładając do tego niewystarczającą regenerację (zbyt częste i zbyt długie bieganie; niedbalstwo w zakresie odżywiania czy zdrowego snu), mamy prosty przepis na zwiększenie ryzyka kontuzji.
MW: W jaki sposób można minimalizować ryzyko urazów podczas biegania?
ŁK: Punkt pierwszy to dobre przygotowanie, czyli rozgrzewka, która nie składa się tylko z 10 minutowego rozbiegania (truchtania). Warto zaplanować krótką sekwencję rozgrzewkową (ogólne kardio + dynamiczna mobilizacja), która rozgrzeje mięśnie, przesmaruje stawy przed biegiem oraz przełączy układ nerwowy w stan aktywności. Punkt drugi to dostosowanie parametrów biegu (długość, tempo, zróżnicowanie terenu, itp.) do aktualnego poziomu sprawności oraz reagowanie na informacje zwrotne od organizmu (ból, dyskomfort). Punkt trzeci to zadbanie o właściwą regeneracje pomiędzy treningami: zdrowy sen, pełnowartościowa dieta, nawodnienie, odnowa biologiczna (masaż, sauna, itp.). Jeśli notorycznie podczas biegu lub po nim pojawia się dyskomfort czy ból to warto skorzystać z pomocy specjalisty, który może zalecić użycie specjalistycznego stabilizatora.
MW: Podczas każdej większej aktywności fizycznej powinniśmy zrobić rozgrzewkę, czy przed bieganiem też powinniśmy się przygotować – w jaki sposób?
ŁK: Pewnie! Rozgrzewka to ta część, o której każdy wie, że jest ważna, a którą zbyt często traktujemy po macoszemu. Dobrze zrealizowana rozgrzewka przyczynia się do podniesienia temperatury wewnątrzmięśniowej, poprawia ruchomość (mobilność) w stawach oraz podnosi aktywność centralnego układu nerwowego.
Rozpocznij od podniesienia temperatury ciała. Wykorzystaj ćwiczenia wielostawowe, które mocno aktywują nogi. Doskonale sprawdzą się tutaj takie ćwiczenia jak: bieg w miejscu, bieg bokserski, pajacyki, skipy, wspinaczka, itd. Po około 5 minutach średnio intensywnego kardio przejdź do wykonania ćwiczeń mobilizujących (5-6 ćwiczeń po 6-8 powtórzeń w zupełności wystarczy). Wykorzystaj ćwiczenia silnie uruchamiające wielokierunkowo takie obszary jak stawy skokowe, biodra czy odcinek piersiowy w szerokim zakresie ruchu. World’s Greatest Stretch to ćwiczenie, które musi znaleźć się w Twojej rozgrzewce. Prezentację ćwiczenia znajdziesz tutaj: https://youtu.be/tG5VvGivPMk
MW: Jesteśmy w temacie ćwiczeń – co możemy zrobić jakie ćwiczenia wykonywać poza rozgrzewką, aby wzmocnić mięśnie i stawy i zmniejszyć ryzyko urazu?
ŁK: Świetnie sprawdzi się tutaj trening siłowy z progresywnie narastającym oporem. Wrzucenie do swojej rutyny treningowej 2 treningów siłowych typu full body workout (FBW) w tygodniu, znacząco zmniejszy ryzyko urazu.
MW: Jak rozpoznać, czy ból po biegu to normalne zmęczenie mięśni, czy może to być oznaka kontuzji?
ŁK: W normalnych warunkach ból występujący po biegu może być powiązany tylko z mięśniami. Kiedyś nazywaliśmy to błędnie „zakwasami”, a to nic innego jak „opóźniona bolesność mięśni” (ang, DOMS – delayed onset muscle soreness). Swoją drogą, „zakwasy” to uczucie palenia w mięśniach, które czujesz podczas wykonywania ćwiczenia. Jeśli po biegu ból lokalizuje się bliżej stawów lub kości to jest to ostrzeżenie, że być może doprowadzamy do przeciążeń, które kumulują się właśnie w tych obszarach. Często dłuższy odpoczynek i/lub zmniejszenie obciążeń treningowych bywa pomocne, ale jeśli ból utrzymuje się dłużej to warto zasięgnąć porady specjalisty.
MW: Jakie są najważniejsze zasady dotyczące regeneracji po bieganiu w celu uniknięcia przeciążenia i kontuzji?
ŁK: Nie da się w 100% uniknąć przeciążeń i kontuzji, możemy zmniejszać ich ryzyko. Uruchomienie zdolności adaptacyjnych organizmu wymaga balansowania na granicy przeciążenia tkanek. Zbyt słaby bodziec nie zadziała stymulująco, a zbyt silny zwiększa ryzyko urazów. Dlatego regeneracja powinna być dostosowania do wielkości bodźca treningowego. Po treningach mocno obciążających sensownie jest utrzymać dłuższą przerwę do kolejnego treningu. W jej trakcie zadbać o sen (tak wiem, dużo mówię o śnie, ale to jest podstawa regeneracji!), włączyć elementy odnowy biologicznej jak masaż czy sauna, a w warunkach domowych może to być ciepła kąpiel lub gorący prysznic. Zadbać o pełnowartościową dietę i nawodnienie.
MW: Co myślisz o używaniu stabilizatorów podczas biegania?
ŁK: Stabilizatory są dobrą opcją dla osób, które podczas biegania odczuwają sporadycznie dyskomfort w stawach, szczególnie podczas dłuższych wybiegów. Stabilizator zwiększa poczucie bezpieczeństwa w stawie, co może przekładać się na dłuższy bieg bez bólu. Warto odnotować, że stabilizator powinno się stosować czasowo, w okresach zwiększonego obciążenia układu ruchu. Pamiętajmy, że stabilizator nie jest magicznym rozwiązaniem na ból, który pojawia się od dłuższego czasu i jest uciążliwy. W takim wypadku należ udać się do specjalisty, który oceni jaki element treningu należy zmodyfikować.
MW: Czy stabilizatory pomagają w rehabilitacji szybszego dojścia do formy?
ŁK: Używanie stabilizatora może przyczynić się do szybszego powrotu do optymalnej formy. Stabilizator zwiększa poczucie bezpieczeństwa w trakcie wykonywania aktywności fizycznych. Sportowiec lub inna osoba aktywna fizycznie, używająca stabilizatora po kontuzji może czuć się pewniej w trakcie wykonywania określonych ćwiczeń, co przełoży się na szybsze podniesienie ich trudności, a w konsekwencji na szybszy powrót do oczekiwanej sprawności.
MW: Jak myślisz czy jakość stabilizatora ma znaczenie? Czy każdy stabilizator tak samo spełni swoją funkcję?
ŁK: Stabilizator, który zaprojektowano dla każdego to stabilizator dla nikogo. Prawdopodobnie spełni on swoją funkcję w pewnym stopniu, ale komfort użytkowania oraz efekt wsparcia podczas ruchu będzie obniżony. Uważam, że warto wydać większe pieniądze na sprzęt wysokiej klasy, który stworzono z myślą o konkretnych problemach. Zastosowanie lepszej jakości materiałów, wykorzystanie najnowszej technologii, współpraca z naukowcami i sportowcami przełoży się na komfort użytkowania. Dobór wygodnego i w odpowiednim rozmiarze stabilizatora, najlepiej z uwzględnieniem naszej anatomii pozwala na lepsze dopasowanie, skuteczniejszą ochronę mięśni i stawów. Będzie to mieć swoje przyłożenie na zwiększenie poczucia bezpieczeństwa podczas aktywności fizycznej oraz treningu.
Łukasz Kaleńczuk
magister fizjoterapii
trener przygotowania motorycznego
trener personalny
Wywiad z Wilfredo Leon dla Zamst Polska
Zapraszamy na wywiad z Wilfredo Leon dla Zamst Polska tuż po wygraniu Siatkarskiej Ligi Narodów
Grzegorz Mędrzejewski: Z reprezentacją Polski właśnie wygrałeś Siatkarską Ligę Narodów 2023. Jakie emocje i wrażenia towarzyszą Ci po tym sukcesie?
Wilfredo Leon: Jestem niezmiernie szczęśliwy bo wreszcie zdobyłem złoty medal. Byłem na boisku razem z innymi zawodnikami i mogłem się cieszyć z tego sukcesu. Co tu dużo mówić, marzenia stały się rzeczywistością. Wierzę też, że to pierwszy krok w triumfalnej drodze naszej reprezentacji.
GM: Reprezentacja Polski rzeczywiście jest teraz bardzo mocna. Nie jest łatwo znaleźć się w podstawowym składzie.
WL: Konkurencja rzeczywiście jest duża, zwłaszcza na pozycji na której gram. Ale ja to lubię, lubię rywalizację. Nie jest łatwo znaleźć się w składzie, dlatego bardzo się cieszę, że mi się to udało i wierzę, że sporo wnoszę do tej drużyny.
GM: Rok temu nie znalazłeś się w zespole na mistrzostwa świata. Byłeś rozczarowany decyzją trenera Nikoli Grbicia. Teraz znów pokazałeś swoją wartość i to, że wciąż jesteś jednym z najlepszych zawodników na świecie. Jak się z tym czujesz?
WL: Nie użyłbym sformułowania rozczarowany. Raczej nie rozumiałem dlaczego tak się stało. Robiłem wszystko żeby jak najszybciej wrócić do gry po kontuzji i myślę, że udało mi się dojść do punktu, w którym mogłem grać. Widocznie na tamten moment, to było za mało żeby być w drużynie. Dziś wróciłem do reprezentacji po rocznej przerwie i mogę powiedzieć, że wróciłem silniejszy. Co zresztą każdy mógł zobaczyć. Zdobyłem swój pierwszy złoty medal z reprezentacją Polski i to jest coś co sobie bardzo cenię.
GM: Długo czekałeś na ten moment?
WL: O tak… bo moje marzenia to nie tylko igrzyska olimpijskie, jak twierdzą niektórzy. Walczę w każdym turnieju i chcę zdobyć tyle medali, ile tylko się da.
GM: Decyzja o operacji, z perspektywy czasu wydaje się była trafiona, choć na pewno nie była łatwa?
WL: Rzeczywiście to była bardzo trudna decyzja. Naprawdę nikomu nie życzę jakichkolwiek operacji. Za to rehabilitacja przebiegła bardzo sprawnie, szybciej niż zazwyczaj. Co ważne, przebiegła szybko i dobrze. Nie mam w tej chwili żadnych problemów z kolanem. Duża w tym zasługa również stabilizatorów jakie otrzymałem do rehabilitacji.
GM: A no właśnie, firma Zamst czynnie wspierała Cię w tym niełatwym czasie.
WL: Wspierała mnie przed kontuzją, w trakcie kontuzji i jest ze mną również teraz, po kontuzji. Jestem z tego bardzo zadowolony. Stabilizatory, które otrzymałem pomogły mi w dojściu do pełnej sprawności i skutecznie chronią mnie przed innymi mniejszymi urazami, które czyhają na każdego profesjonalnego siatkarza.
GM: Jak ważne w Twojej grze są stabilizatory Zamst.
WL: W tej chwili są “strażnikiem mojego kolana”. Bez nich nie byłoby łatwo. Jakiekolwiek uderzenie kolanem w podłoże byłoby bolesne i nie wiadomo czym mogłoby skutkować. Z stabilizatorami Zamst nie muszę się martwić. Jeśli muszę się rzucić do piłki, mogę to zrobić z poczuciem, że jestem chroniony.
GM: Wracając jeszcze do Siatkarskiej Ligi Narodów 2023, to który moment w tych rozgrywkach był dla was, dla Ciebie, najtrudniejszy, a który najprzyjemniejszy?
WL: Najtrudniejszy był mecz ze Stanami Zjednoczonymi w Rotterdamie. Przegraliśmy 0:3 i praktycznie nie widzieliśmy piłki. Amerykanie byli bardzo dobrze zorganizowani, wywierali na nas niebywałą presję. Praktycznie nie istnieliśmy na parkiecie. A najlepszy moment to rzecz jasna finał, w którym mieliśmy okazję się im zrewanżować i zrobiliśmy to. W Rotterdamie nie byliśmy jeszcze gotowi, ale w Gdańsku byliśmy zdecydowanie lepsi.
GM: A jeśli chodzi już o turniej finałowy w Gdańsku, to którym mecz miał dla Ciebie największe znaczenie?
WL: Każdy mecz był bardzo ważny, ale dla mnie osobiście bardzo ważny był mecz półfinałowy z Japonią. Wiedziałem, że to będzie bardzo wymagające spotkanie, w którym nie możemy pozwolić sobie na błędy. Drużyna Japonii gra bardzo zdyscyplinowaną siatkówkę i gdybyśmy pozwolili sobie na błędy wykorzystaliby to bezlitośnie. Dlatego wchodząc na parkiet powiedziałem chłopakom, że musimy ich cały czas naciskać, cały czas wywierać presję, bo jeśli tego nie zrobimy przegramy ten mecz i nie będziemy walczyć o złoto. Zostanie nam walka o brązowy medal, który większość z zawodników ma już w swojej kolekcji. Powiedziałem wprost, że nie chcę kolejnego brązowego medalu. Chcę złota! Dlatego walczmy w tym meczu od początku do samego końca i tak zrobiliśmy.
GM: Finalnie, drużyna Japonii okazała się być największą niespodzianką tego turnieju?
WL: Dla kibiców może tak, dla nas, zawodników niekoniecznie. Przez ostatnie sześć, siedem lat bardzo się rozwinęli i krok po kroku pną się w górę. Myślę, że ich głównym celem są igrzyska olimpijskie, ale ostatnio właściwie w każdym turnieju grają fantastyczną siatkówkę. Może nie wszyscy spodziewali się, że zdobędą brązowy medal, ale zrobili to. Gratuluję im tego sukcesu.
GM: A jak odebrałeś polskich kibiców w Gdańsku?
WL: To było coś niebywałego. Myślę, że każdy zawodnik chce mieć takie wsparcie. Jesteśmy szczęściarzami i powinniśmy dziękować Bogu za takich kibiców. Oni nas dopingują do gry, wspierają nas, bez względu na to czy jesteśmy na fali, czy w dołku. Ich energia jest niesamowita i udziela nam się się na parkiecie.
GM: Możemy chyba śmiało powiedzieć, że tu też jesteśmy w pierwszej trójce na świecie?
WL: W pierwszej trójce? Nie żartujmy. Jeśli chodzi o kibiców, to jesteśmy zdecydowanie numerem jeden!
GM: Co takiego wniósł do drużyny trener Nikola Grbić, że ta funkcjonuje tak fantastycznie?
WL: Gdybym Ci powiedział, że to są jakieś aspekty taktyczne, czy fizyczne, czy coś w tym stylu, to nie mówiłbym prawdy. To jest bardziej dyscyplina i zaufanie. To jest ten pierwszy obszar, nad którym z nami pracował. Drugi to zespołowość i poczucie wspólnego celu. Wszyscy razem i każdy z osobna muszą iść w jednym kierunku.
GM: Masz poczucie, że to jest właściwy człowiek na właściwym miejscu? Na ten moment?
WL: Na ten moment, jak najbardziej tak.
GM: Wszyscy dziś snują już marzenia o sukcesie olimpijskim, a Ty?
WL: Spokojnie. Najpierw skupmy się na kwalifikacjach a potem będziemy myśleć o igrzyskach. Do tego po drodze mamy jeszcze mistrzostwa Europy. Zatem spokojnie. Realizujmy cele krok po kroku. To moja życiowa dewiza.
Dla Zamst Polska rozmowę przeprowadził: Grzegorz Mędrzejewski
Zdjęcia: Paweł Bostrzyk i Adrian Stykowski
